باشگاه فوتبال لاتزیو (به ایتالیایی: Sociata Sportiva Lazio) معروف به S.S.Lazio یا بطور ساده Lazio یک باشگاه حرفه ای ورزشی در ایتالیاست که بیشتر بخاطر تیم فوتبالش شناخته میشود. لاتسیو در مجموع ۳۷ زیرمجموعه ورزشی دارد که بیشتر از هر انجمن ورزشی دیگر در اروپا است.
فوتبالیست های مجموعه ورزشی لاتسیو که در پیراهن آبی آسمانی و شرت ورزشی سفید بازی می کنند تاکنون دو بار سری آ را فتح کرده اند، اولین بار در فصل ۷۴-۱۹۷۳ و بار دیگر در فصل۰۰-۱۹۹۹. همچنین ۴ عنوان Coppa Italia و فتح UEFA Cup Winners' Cup و UEFA Super Cup هر دو در سال ۱۹۹۹ از دیگر افتخارات باشگاه می باشد. لاتسیو بیشتر تاریخ خود را در سطح بالای فوتبال ایتالیا سپری کرده است، جایی که هم اکنون مشغول بازی در فصل ۰۸-۲۰۰۷ است.
بازی های خانگی در Stadio Olimpico که بطور مشترک با رقیب باشگاه یعنی آ.اس.رم استفاده میشود، برگزار می گردد. ورزشگاهی با ظرفیت بالای ۸۲،۰۰۰ نفر که پس از San Siro بزرگترین در ایتالیا می باشد.
پیشینه
از ابتدای تاسیس تا پس از جنگ جهانی دوم (۱۹۴۹-۱۹۰۰)
Societa Podistica Lazio یا باشگاه دو میدانی لاتسیو در ۹ ژاویه ۱۹۰۰ در ناحیه Prati شهر رم تاسیس شد. هدف از تاسیس باشگاه در برگرفتن بیشتر شهر رم بود. ۹ عضو اصلی تاسیس کننده ی باشگاه، نام Lazio که استان در برگیرنده ی شهر رم است را برای باشگاه انتخاب کردند.
در ۱۹۰۱، یکی از اعضای Racing Club de Paris فوتبال را وارد باشگاه لاتسیو کرد تا لاتسیو قدیمی ترین تیم فوتبال شهر رم و یکی از قدیمی ترین ها در ایتالیا باشد. تیم فوتبال به سرعت تشکیل شد، اگرچه اولین مسابقات رسمی در سال ۱۹۰۲ انجام شد. اولین مسابقه در تاریخ ۱۶ ماه May سال ۱۹۰۲ برگزار شد که حاصل آن برد ۳-۰ مقابل Societa Sportiva Virtus ( که اکنون این تیم از بین رفته است) بود.
لاتسیو در ۱۹۱۲ به محض اینکه فدراسیون فوتبال ایتالیا اقدام به سازماندهی رقابت های قهرمانی در مرکز و جنوب ایتالیا کرد، به رقابت های لیگ ملحق شد و سه بار به مرحله پایانی رقابت های پلی آف راه یافت، اما با شکست در ۱۹۱۳ به Provercellie، در ۱۹۱۴ به Casale و در ۱۹۲۳ به Genoa 1893 هرگز موفق به قهرمانی نشد.
دهه ۱۹۵۰ و ۶۰
دهه ی ۱۹۵۰ ترکیبی از نتایج خوب و متوسط بود که با عنوان قهرمانی جام حذفی در ۱۹۵۸ همراه بود. در سال ۱۹۶۱ لاتسیو برای نخستین بار به Serie B سقوط کرد، اما دو سال بعد مجددا به Serie A بازگشت. زیر نظر Juan Carlos Lorenzo مربی آرژاتینی، در ۱۹۶۴ لاتسیو با خط دفاعی مستحکم خود مقام معتبر هشتم را کسب کرد (با تنها ۲۱ گل زده و ۲۴ گل خورده) . برد ۳-۰ خارج از خانه مقابل Juventus بهترین نتیجه ی فصل بود.
ستاره ی آن سال ها Nello Governato هافبک تیم بود که بعد ها به عنوان مربی باشگاه مشغول به کار شد. لاتسیو در ۱۹۶۷ سقوط کرد و سال بعد به Serie A بازگشت و در میان تیم های بالای جدول در رتبه ی هشتم قرار گرفت.
دهه ۱۹۷۰
دهه ی ۱۹۷۰ درست همانند دهه ی ۱۹۶۰ با سقوط به Serie B در فصل ۷۱-۱۹۷۰ همراه بود. اگرچه پیشرفت در سال های بعدی نخستین دوره ی حقیقی موفق باشگاه را سبب شد. لاتسیو در فصل ۷۳-۱۹۷۲ با تیمی شامل Giuseppe Wilson کاپیتان متولد انگلیس در دفاع، Luciano Re Cecconi و Mario Frustalupi در هافبک، Renzo Garloschelli و Giorgio Chinaglia در حمله و مربیگری Tommaso Maestrelli قدم به مسابقات گذاشت. با گلهای Chinaglia و دفاع قدرتمند تیمی، لاتسیو به عنوان یک شگفتی ظاهر شد و با Milan و Juventus برای Scudetto رقابت می کرد. اما شکست در روز پایانی مسابقات در Napoli با یک گل دیر هنگام باعث شد Juventus با پیروزی در برابر A.S.Roma رقیب لاتسیو عنوان را کسب کند.
این پیش درآمدی برای فصل ۷۴-۱۹۷۳ بود، زمانی که لاتسیو تمام فصل در صدر جدول بود و اولین عنوان لیگ خود را کسب کرد. متاسفانه این قهرمانی ادامه پیدا نکرد، چرا که لاتسیو فصل بعدی را با رتبه چهارم به پایان رساند، در فصل ۷۶-۱۹۷۵ برای فرار از سقوط تقلا می کرد، در فصل ۷۷-۱۹۷۶ رتبه ی پنجم را کسب کرد و در فصل ۷۸-۱۹۷۷ نیز در میانه ی جدول فصل را به اتمام رساند. مرگ غم انگیز Luciano Re Cecconi و Tommaso Maestrelli به اضافه ی جدایی Chinaglia یک تراژدی سه گانه برای لاتسیو بود. Bruno Giordano با کسب عنوان بهترین گلزن لیگ در ۱۹۷۹ توانست تا حدی برای تیم تسکین باشد، زمانی که لاتسیو لیگ را هشتم به پایان رساند.
لاتسیو در سال ۱۹۸۰ به دلیل تبانی در مسابقاتش به همراه Milan به Serie B فرستاده شد. لاتسیو سه فصل در لیگ دسته دوم ایتالیا باقی ماند تا سیاه ترین قسمت تاریخ باشگاه رقم بخورد. تیم در ۱۹۸۳ به Serie A بازگشت و در فصل جدید در روز آخر موفق شد از سقوط فرار کند. فصل ۸۵-۱۹۸۴ فصل بسیار غم انگیزی برای لاتسیو بود بطوریکه با ۱۵ امتیاز، رتبه آخر لیگ را کسب کرد (با وجود بازیکنان با استعدادی مثل Francesco Dell'Anno و Francesco Fonte).
در ۱۹۸۶، لاتسیو بدلیل وارد آمدن تهمت شرکت یک بازیکنش به اسم Claudio Vinazzini در شرط بندی، با کسر ۹ امتیاز جریمه شد (که در روزهایی که هر برد ۲ امتیاز داشت ضربت مهلکی برای تیم بود) . در همان فصل رقابت های Serie B لاتسیو یک نبرد حماسی برای فرار از سقوط داشت. با مربیگری Euganio Fascetti، لاتسیو تنها پس از پیروزی پلی آف برابر Taranto و Campobasso از سقوط به Serie C نجات یافت. در ۱۹۸۸ لاتسیو به Serie A بازگشت و زیر نظر مدیریت مالی با دقت Gianmarco Calleri، موقعیت باشگاه به عنوان یک باشگاه قدرتمند تثبیت شد.
دهه ۱۹۹۰
ورود Sergio Cragnotti در ۱۹۹۲ تاریخ باشگاه را برای همیشه تغییر داد چرا که او خود را برای سرمایه گذاری بلند مدت بر روی بازیکنان جدید به منظور ساختن تیمی که بتواند در سطح Serie A رقابت کند، آماده می کرد. Cragnotti مکررا با آوردن بازیکنانی که ستاره های بزرگ شناخته می شدند رکورد بازار نقل و انتقالات را می شکست. Juan Sebastian Veron با ۱۸ میلیون یورو، Christian Vieri با ۱۹ میلیون یورو و شکننده ی رکورد نقل و انتقالات دنیا -اگرچه تنها برای چند هفته- خرید Hernan Crespo از پارما با ۳۵ میلیون یورو بود.
در ۱۹۹۳ لاتسیو در Serie A فصل را پنجم تمام کرد، چهارم در ۱۹۹۴، دوم در ۱۹۹۵، سوم در ۱۹۹۶، و مجددا چهارم در ۱۹۹۷، سپس در ۱۹۹۹ در روز آخر تنها با یک امتیاز اختلاف عنوان قهرمانی را به AC Milan واگذار کرد. سرانجام لاتسیو با بازیکنانی همچون Sinisa Mihajlovic، و Alessandro Nesta و Pavel Nedved موفق شد در ۲۰۰۰ دومین Scudetto را فتح کند. در همان سال لاتسیو جام حذفی را نیز فتح کرد تا با Sven-Goran Eriksoon (بین ۱۹۹۷-۲۰۰۰) بعنوان مربی موفق شود بنا بر استاندارد ایتالیائی double کند. گفتنی است لاتسیو در سال های ۱۹۹۸ و ۲۰۰۴ دو عنوان دیگر Coppa Italia را نیز بدست آورد.
لاتسیو همچنین در آخرین سال برگزاری رقابت های Uefa Cup winers' cup در ۱۹۹۹ به عنوان قهرمانی دست یافت و در ۱۹۹۸ نیز به فینال رقابت های UEFA Cup راه یافت، اما ۰-۳ مقابل Inter Milan و ستاره ی این تیم Ronaldo شکست خورد. لاتسیو دو بار عنوان Italian Super Cup را کسب کرد و با شکست Manchester United در ۱۹۹۹ قهرمان European Super Cup شد. لاتسیو همچنین اولین باشگاه ایتالیائی بود که به بازار سهام Italian Piazza Affari راه یافت.
۲۰۰۰ تا اکنون - تنزل و احیای مجدد
لاتسیو این دهه را با درخشانی با بردن Italian Super Cup و کسب رتبه سوم در لیگ آغاز کرد اما عزیمت Sven Goran Eriksson نزول یاشگاه را تسریع کرد. با به آخر رسیدن پول، یا هدر دادن آن برای خرید های شکست خورده ای مثل Gaizka Mendieta با ۲۸ میلیون یورو، لاتسیو شرایط حضور در UEFA Champions League در فصل ۲۰۰۱/۲۰۰۲ را از دست داد و فصل را با رتبه ناامید کننده ی ششم به پایان رساند.
با رسوائی مالی که Cragnotti و کارخانجات زنجیره ای او به نام Cirio را درگیر می کرد، وی مجبور شد باشگاه را در ۲۰۰۲ ترک کند و لاتسیو تا ۲۰۰۴ با سرپرستی مالی مدیران و شرکای بانکی کنترل شد. این مساله باشگاه را مجبور کرد تا بازیکنان ستاره و حتی نماد باشگاه -کاپیتان تیم Alessandro Nesta- را به سرعت بفروشد. متعاقبا لاتسیو به Claudio Lotito که هم اکنون بزرگترین سهامدار باشگاه است، فروخته شد.
در آن تابستان، ستاره ی سابق ۳۶ ساله ی لاتسیو، Paolo Di Canio موافقت کرد به باشگاه بپیوندد. در فصل ۲۰۰۶-۲۰۰۵ لاتسیو بسیاری از بازیکنان قدیمی مثل Fernando Couto، و Paolo Negro و Giuliano Giannichedda که حاضر نشده بودند دستمزد خود را کاهش دهند و از طرف باشگاه اجازه ی خروج دریافت کرده بودند، را از دست داد.فصل ۲۰۰۶-۲۰۰۵ تحت مربیگری Delio Rossi، لاتسیو با تیمی متشکل از قدیمی های باقیمانده مثل Angello Peruzzi و هافبک های محبوب طرفداران، Fabio Liverani و Ousmane Dabo و با تزریق بازیکنان با انگیزه با دستمزد پائین تر، بالاتر از انتظارات ظاهر شد. ثابت شد که این خط مشی موفقیت آمیز است چرا که باشگاه جواز حضور در UEFA Cup ردر فصل ۰۷-۲۰۰۶ را بدست آورد.
در ۱۴ جولای، اعلام شد که لاتسیو بخاطر شرکت در رسوائی تعیین نتیجه ی مسابقات از پیش ( match-fixing scandal ) ، با ۷ امتیاز منفی به رقابت های Serie B فرستاده شده است. درخواست استیناف باشگاه موفقیت آمیز بود و دادگاه در ۲۵ جولای، جریمه ی لاتسیو را به ۱۱ امتیاز منفی در فصل آتی Serie A (که چندی بعد به ۳ امتیاز کاهش یافت) و کسر ۳۰ امتیاز در فصل قبلی Serie A کاهش داد که باعث شد لاتسیو فرصت حضور در UEFA Cup را از دست دهد.
با وجود این، لاتسیو به عنوان سوم لیگ در فصل ۲۰۰۶/۲۰۰۷ دست یافت و چیزی نمانده بود که رکورد برد های متوالی باشگاه را بشکند. تیم فعلی ۸ برد متوالی کسب کرد که قابل مقایسه با ۹ برد متوالی تیم برنده ی Scudetto در ۲۰۰۰ بود.
رنگ ها، نشان‌ها و لقب‌ها
رنگ های سفید آبی آسمانی لاتسیو از نشان ملی یونان الهام گرفته شده است، ناشی از این حقیقت که لاتسیو یک باشگاه ورزشی مخلوط است که در به رسمیت شناختن بازی های المپیک باستانی و اینکه سنت ورزش کردن در اروپا به یونان پیوند یافته است، ایجاد شده است.
لاتسیو در اصل یک پیراهن که به بخش های آبی آسمانی و سفید تقسیم می شد، با شرت و جوراب سیاه می پوشید. بعد از یک مدت در قدیم آسمانی راه راه پوشیده است، اما معمولا لباس لاتسیو آبی آسمانی با تزئینات سفید با شرت و جوراب سفید بوده است. رنگ های باشگاه لقب ایتالیائی باشگاه، biancocelesti را بوجود آورده است.
سمبل و نشان سنتی باشگاه لاتسیو عقاب است، که توسط Luigi Bigiarelli عضو تاسیس کننده ی باشگاه انتخاب شد و تصدیقی است بر نشان سپاه امپراطوری روم که به عنوان Aquila شناخته شده است. سپاه روم این نشان را زمانی که به رزم می رفت با خود حمل می کرد. استفاده ی لاتسیو از این نماد دو لقب برای باشگاه بوجود آورده است: Aquilotti (عقاب های جوان) و Le Aquile (عقاب ها) . نماد فعلی باشگاه یک عقاب طلائی را بالای یک سپر سفید با حاشیه ی آبی، درون سپر نام باشگاه و یک سپر سه جزئی کوچکتر با رنگ های باشگاه را نمایان می سازد.
طرفداران و رقیبان
لاتسیو مطابق با تحقیق Doxa Institutre - L'Expresso در April سال ۲۰۰۶، با دارا بودن حدود ۳٫۵ % طرفداران فوتبال، ششمین باشگاه پرطرفدار فوتبال در ایتالیاست.
مطابق با تاریخ، بزرگترین گروه طرفداران لاتسیو در شهر رم از قسمت شمالی از Vatican City هستند، که یک شکل قوس مانند در سرتاسر رم ساخته است که شامل مناطقی مثل Parioli ، و Prati، و Flaminio، و Salario، و Nomentano، و Cassia، و Monte Mario می شود.
Irriducibili Lazio تاسیس شده در ۱۹۸۷ هم اکنون بزرگترین گروه ultras (طرفداران متعصب) باشگاه می باشد. این گروه بخاطر عقاید خاص سیاسی شان بد نام شده و توجه رسانه ها در سرتاسر جهان را معطوف کرده است. اگرچه، همانند دیگر باشگاه ها عقاید سیاسی یک گروه را نمی توان به تمام طرفداران مربوط دانست. در روزهای مسابقه، این گروه پرچم هایی به سبک سنتی انگلیسی می سازد و معمولا تنها برای Derby della Capitale پرچم های سنتی ایتالیائی می سازد.
Derby della Capitale در کشورهای انگلیسی زبان با نام Rome Derby شناخته شده و مسابقه ای است بین لاتسیو و رقیب اصلیش آ.اس.رم، و در زمره ی با حرارت ترین و احساسی ترین مسابقه ی رقیبان فوتبالی در جهان است. یکی از طرفداران لاتسیو، Vincenzo Paparelli در یکی از دربی ها در فصل ۸۰-۱۹۷۹ پس از برخورد مواد آتش زایی که از سوی طرفداران آ.اس.رم پرتاب شده بود به چشمش، جان خود را از دست داد. لاتسیو همچنین یک رابطه ی رقابتی قوی با Napoli دارد.
طرفداران لاتسیو رابطه ی دوستانه ای با Inter، و Triestina و Hellas Verona دارند. همچنین با باشگاه هایی در نقاط دیگر اروپا از جمله Real Madrid و Chelsea نیز ارتباط دوستانه ای دارند.
Societa Sportiva Lazio به عنوان یک کمپانی
در ۱۹۹۸، در زمان ریاست Sergio Cragnotti، باشگاه Societa Sportiva Lazio تبدیل به یک شرکت شراکتی سهام (joint stock company) شد. لاتسیو اولین باشگاه ایتالیائی بود که این کار را انجام داد. در حال حاضر، سهام لاتسیو بین Claudio Lotito که ۶۱٫۳۱۲ % را داراست و سایر سهامداران که ۳۸٫۶۸۸ % باقیمانده را دارا هستند، تقسیم شده است. در کنار Juventus و Roma، لاتسیو یکی از سه باشگاه ایتالیائی است که در Borsa Italiana (بورس سهام ایتالیا) ثبت شده است. مطابق با The Football Money League که توسط مشاوران Deloitte منتشر شد، در فصل ۰۵-۲۰۰۴ لاتسیو با برآورد درآمد ۸۳ میلیون یورویی بیستمین باشگاه پر درآمد جهان بود.
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «S.S. Lazio»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۲۴ فوریه ۲۰۱۲).
تبادل
لینک هوشمند
